401 |
 |
แก่มบ๋าง (ก.)
- เบียดเบียน
|
402 |
 |
แก้มปอก (น.)
- แก้มขาวเหมือนไข่ปอก
|
403 |
 |
แก่ม (ก.)
- ร่วมสมทบ หรืออาศัยใบบุญเขาพออยู่ได้
|
404 |
 |
แกร
- แตร
|
405 |
 |
แกร๊ะ
- ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ทรงกลมคล้ายเสวียน สำหรับเก็บสิ่งของ เช่น ใบยา ถ้าจะเก็บข้าวเปลือกจะต้องหาอะไรกรุกันรั่วไหลเสียก่อน มีเรื่องเล่าสืบกันมาว่า มีคนแก่สานแกร๊ะจนสูง แต่ตัวอยู่ข้างในไม่รู้จะออกอย่างไร มีเด็กคนหนึ่งเห็นจึงบอกให้คว่ำแกร๊ะลง คนแก่จึงออกได้ เป็นที่มาของคำว่า คนเฒ่าสานแกร๊ะ เด๊กน่อยไม่แนะติดแกร๊ะเริมเกิม ดูคำว่า เริมเกิม ประกอบ
|
406 |
 |
แก่ว
- ท้าทาย ยั่ว ยวนยี
- บริเวณ หรือถิ่น หรือเขตแดนของสัตว์ เช่น นก เมื่อมีตัวอื่นล่วงล้ำเข้ามาก็จะแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการขับไล่
|
407 |
 |
แก่หง่อม
- ชราภาพมาก
|
408 |
 |
แกแฮ (ก.)
- ทำงานผิดคำสั่ง ไปโดยเข้าใจผิด เช่น ให่ไป๋อำเภอโนนสูงมันกลั๊บ (กลับ) แกแฮไปอำเภอสูงเนินจ้อย
|
409 |
 |
แก๊ะหัวเลาเกาหัวหญ่า
- (สำนวน) หมดหนทางที่จะดิ้นรนต่อไป
|
410 |
 |
แก่
- สรรพนามบุรุษที่ ๒ ในทำนองที่หมายถึง แก คุณ
- สรรพนามบุรุษที่ ๓ ใช้แทนชื่อคนที่เราพูดถึง เช่น ทิดทุยแก่กินเข่าแล่ว (ทิดทุยแกกินข้าวแล้ว)
|
411 |
 |
โกงโก๊ะโกงโก้ง
- ดูคำว่า กงโก๊ะ
|
412 |
 |
โกงโก๊ะโกงโก้ย
- ดูคำว่า กงโก๊ะ
|
413 |
 |
โกด
- สัตว์ที่ยังไม่ได้ตอนหรือสัตว์ที่ตัวโตผิดปกติ เช่น วัวโกด
|
414 |
 |
โก๋นหัว (ก.)
- โกนผม เอาผมออกจนหมด เช่น โก๋นหัวเวลาบวชเป็นพร่ะ
|
415 |
 |
โก้มแก้ม
- ลักษณะการเดินโยกเยกอย่างเชื่องช้า
|
416 |
 |
โกยแน่บ
- วิ่งแจ้น วิ่งหนีโดยเร็ว
|
417 |
 |
โกรก (น.)
- พื้นดินที่ถูกน้ำเซาะ มีชื่อหมู่บ้านเช่น บ้านโกรกเดือนห้า
|
418 |
 |
โกรกกราก (ก.)
- เร็ว ๆ หรือรีบด่วน เช่น พูดยังไม่รู่เรื่องก็โกรกกรากไปแล่ว
|
419 |
 |
โกร่งตะเกี๋ยง (น.)
- สังกะสีกันลมไม่ให้ลมเป่าตะเกียง
|
420 |
 |
โกรด
- วัว ควายที่ยังไม่ได้ตอน เรียกว่า ไอ้โกรด
|