ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

61		พูดดั๊ด ดูคำว่า ดั๊ด
62		พูดเดิม พูดนินทา พูดเรื่องคนอื่นลับหลัง
63		พูดปะลมปะเล (ว.) พูดทึกทัก โมเม พูดอ้างว่าเป็นของตนเอง
64		พูดผลอ พูดสวน พูดเรื่อยเปื่อย พูดไร้สาระ พูดพล่อย ๆ
65		พูดผวา พูดไม่ชัด พูดเสียงแปร่ง ๆ เช่น พูดภาษาภาคกลางแล้วตกหรือพลัดหลงพูดภาษาถิ่น คนต่างประเทศพูดภาษาไทยไม่ชัดถ้อยชัดคำ เป็นต้น
66		พูดเพลอะ พูดหยาบคาย
67		พูดแพล่ม ๆ (ก.) พูดมาก
68		พูดไม่ได้ไอไม่ดังเลยนั่งเฉย (สำนวน) พูดไปไม่ได้ประโยชน์ นิ่งเสียจะดีกว่า เปรียบได้กับพูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง
69		พูดแรง พูดเสียงดัง
70		พูดล่อ (ก.) พูดไม่จริง
71		พูดลัง (ว.) แข่งพูด มีแต่คนพูดไม่มีคนฟัง
72		พูดเล่อะเท่อะเลินเทิน (ว.) พูดไม่ได้เรื่อง
73		พูดหยาบเหมือนหนังกะโปก (สำนวน) พูดหยาบคายมาก พูดจาลามก
74		พูดหา พูดด้วย
75		พูดอีล่อมป้อมแป้ม (ว.) พูดกลบเกลื่อนความจริง
76		พูดเองเป็นเอง ตัวเองทำตัวเองโดยไม่มีใครทำ
77		เพ็ดจ้วด (ว.) เผ็ดมาก ชิมเพียงคำเดียวก็รู้ว่าเผ็ด
78		เพริด ตื่น แสดงอาการผิดปกติเพราะตกใจ หรือไม่คุ้นเคย
79		เพลงก้อม เพลงพื้นบ้านโคราชอย่างหนึ่งสันนิษฐานว่าต่อมาพัฒนาเป็นเพลงโคราช
80		เพลงโรง เวทีแสดงเพลงโคราช เรียกว่า โรงเพลง ก็มี