ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

121		แค่ะหัวเลาเกาหัวหญ่า (สำนวน) อัตคัดขันสน ยากจนข้นแค้น
122		แค่ะ (ก.) แกะออกมา เช่น ปริศนาคำทายว่า ซุกแค่ะ ซุกขาง ซุกคารัง ซุกคารู้ แมงไอ (สุกแคะ สุกขาง สุกคารัง สุกคารู คืออะไร)
123		โคก ป่าที่มีลักษณะเป็นที่สูง
124		โค่งตีนเกียน ดูคำว่า หันวงร่ะวิง
125		โคดโลด ยาวเฟื้อย โคดโลดเคดเลด โขดโหลด ก็พูด
126		โคดโลดเคดเลด ดูคำว่า โคดโลด
127		โคม คร่อม อาการที่สัตว์ผสมพันธุ์
128		โคมเมน รู้ไม่จริง รู้งู ๆ ปลา ๆ
129		โคราช จังหวัดนครราชสีมา ราชสีมาก็เรียก ออกเสียงเป็น คูราช ก็มี ตามประวัติที่อำเภอสูงเนินมี เมืองเสมา ตั้งอยู่ฝั่งซ้าย และ โคราฆะปุระ อยู่ฝั่งขวาของลำตะคอง ต่อมาเมืองเสมามีสภาพเป็นเมืองร้าง สมเด็จพระนารายณ์มหาราช โปรดให้ย้ายเมืองทั้งสองมาสร้าง ณ ที่ตั้งปัจจุบันแล้วเรียกว่า นครราชสีมา ชื่อตำบลหนึ่งในอำเภอสูงเนิน จังหวัดนครราชสีมา ชื่อเพลงพื้นเมืองของโคราชที่ว่าแก้กันเป็นทำนอง ตีฝีปาก โต้คารมกันบ้าง เกี้ยวพาราสีกันบ้าง ชมธรรมชาติบ้าง ไม่มีดนตรีประกอบ
130		ใครเขาเคย ไม่เคยมีใครเขาทำอย่างนี้
131		ไคแหน่ (ว.) ค่อยยังชั่ว