2361 |
 |
มือ
- ลักษณนามของน้ำแข็งที่แบ่งออกจากกั๊ก
|
2362 |
 |
มืองิก
- มือแป หรือมืองอมืองิก
|
2363 |
 |
มือแง่ม
- มือที่นิ้วหัวแม่มือมีนิ้วเล็ก ๆ งอกหรือติ่งออกมา เรียกคนที่มีลักษณะเช่นนี้ว่าสิ๊บเอ๊ดนิ่ว
|
2364 |
 |
มุ้ ๆ มิ้ ๆ
- ตามประสา
|
2365 |
 |
มุ่กมี่มุ่กม่วน
- กะปลกกะเปลี้ย
|
2366 |
 |
มุ่ดน่าม (ก.)
- ดำน้ำ บางทีเรียก ช่ะมุ่ดน่าม
|
2367 |
 |
มุ่นกะเต่อะ
- แหลกละเอียดจนไม่มีชิ้นดี
|
2368 |
 |
มุ่นเมเตนัง
- แหลกละเอียดจนไม่รู้ว่าเป็นชิ้นไหนเป็นอันไหน
|
2369 |
 |
มุ่นเมเตแหลก
- แหลกละเอียดจนไม่มีชิ้นดี
|
2370 |
 |
มุ่น
- ละเอียด แหลก
|
2371 |
 |
มุ้
- เอนหัวนอน ฟุบหัวลงเมื่อเวลาง่วงนอน (มักใช้แก่เด็ก)
|
2372 |
 |
มูน
- คลุกเคล้าให้เข้ากัน
|
2373 |
 |
มูนมอ
- ถมเถ มีทรัพย์สมบัติมาก
|
2374 |
 |
มูลมัง
- มรดก ทรัพย์สมบัติ มูลมังสังขยา ก็พูด
|
2375 |
 |
มูลมังสังขยา
- ดูคำว่า มูลมัง
|
2376 |
 |
เม่ดทะนา
- เวทนา
|
2377 |
 |
เม็ดล่ะหม่อก๋อละเกี๋ยน
- (สำนวน) เป็นสำนวนใช้ในการเรียกขวัญข้าวว่าให้เจริญเติบโตขนาดเม็ดละหนึ่งหม้อ กอละหนึ่งเกวียน
|
2378 |
 |
เมน
- จุดเริ่มต้นของการเล่น เช่น สะบ้า หึ่ง การเล่นสะบ้าครบทุกท่าเรียกว่า 1 เมน
|
2379 |
 |
เม่น
- เย็บตะเข็บ
|
2380 |
 |
เมิ้ดกล้าก็แล่วนา
- (สำนวน) เมื่อหมดอุปกรณ์ก็ต้องเลิกทำ แม้จะยังไม่เสร็จสรรพ เปรียบกับเมื่อหมดกล้า ก็ต้องเลิกดำนา แม้จะยังเหลือที่อยู่อีกก็ตาม
|