ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

101		กะจิ๊ด (ว.) นิดเดียว เล็กน้อย
102		กะจี้ ต้นแสลงใจ
103		กะเจอกะจา เอะอะ โวยวาย พูดให้คนอื่นได้ยิน เด็กอยู่ในวัยกำลังหัดพูด
104		กะเจ่าะเม่าะแม่ะ ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
105		กะเจ้าะ (ว.) เบียด กระแซะ
106		กะเจิ้บ (ก.) เหยียบย่ำ เช่น ฝนตกน้ำขังอย่าไปกะเจิ้บ น้ำคันจะกินตีน
107		กะเจี้ยว (น.) อวัยวะเพศของเด็กชายเล็ก ๆ
108		กะเจี๋ยว (น.) ผักกะเจียวเป็นพืชผักชนิดหนึ่ง กลิ่นหอมฉุนดอกโผล่จากพื้นดินชอบขึ้นบริเวณป่าโคกในฤดูฝน
109		กะแจ้ะ (ก.) จิ้มแบบเบา ๆ
110		กะฉวย ฉวย คว้า
111		กะฉุ่ย (ก.) ใช้เท้าทอยสิ่งของให้เรียด หรือเรี่ยพื้น ท่าหนึ่งของการเล่นสะบ้า คำนี้บางทีก็พูดว่า กะสุ่ย
112		กะชอก (ก.) จับเขย่าแรง ๆ
113		กะชอน (น.) เครื่องจักสานใช้สำหรับตักเส้นขนมจีน
114		กะชาก (ก.) ดึง เช่น อย่ากะชากเดี๋ยวผ่า (ผ้า) จะขาด
115		กะชุ่น (น. ) ทุ่น วัตถุเบาผูกสายเบ็ดให้ลอยน้ำ
116		กะเชอ (น.) ภาชนะใส่ของ สานด้วยไม้ไผ่
117		กะเชอหู (น.) กระเชอมีหูสำหรับร้อยเชือกหาบสิ่งของ ดูคำว่ากะเพ่าะ ประกอบ
118		กะซวย กรวย
119		กะซอก ซอก ช่องแคบ ๆ
120		กะซาก (น.) มันชนิดหนึ่ง หัวใต้ดินขนาดใหญ่ เนื้อหยาบ