ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

301		ก้ะออม ภาชนะใส่น้ำสานด้วยไม้ไผ่ทาด้วยชัน
302		ก้ะอั๊บ (น.) ตลับ ภาชนะใส่สิ่งของ เช่น ขี้ผึ้ง ก้ะแอบ ก็เรียก
303		ก้ะแอบ (น.) ตลับ ซึ่งมีขนาดใหญ่ หรือ ผอบ
304		ก๊ะ ที่ เช่น ก๊ะบ้าน ก๊ะไหน ต๊ะ ก็พูด
305		กั๊กระบัง เฝือกดักสัตว์น้ำ
306		กั๊ดก้วม กัดกินสิ่งของ เช่น ผลไม้ ด้วยความเร็วไว
307		กั๊ดกันยังก๊ะหมา (สำนวน) ชอบทะเลาะกัน ทะเลาะเบาะแว้ง
308		กั๊ดฟันขยุ้มตูด (สำนวน) ออกแรงสุดกำลัง บากบั่นหมั่นเพียร
309		กัน สรรพนามบุรุษที่ ๑ แทนชื่อผู้พูด ใช้แก่ผู้เสมอกัน หรือผู้น้อย เช่น ผม ฉัน พรรณ ชนิด เช่น อย่างกันนั่น (อย่างพรรณนั้น) แค่ เพียง เท่า เช่น อยู่กันนี่ (อยู่แค่นี้)
310		กั่นปูด นกกะปูด ก๊ดปูด ก็เรียก
311		กั่วจิเลี่ยงใหญ่ต้องกินขี่เท่ากะโหลก (สำนวน) กว่าจะเลี้ยงลูกจนโตต้องลำบากยากเย็นเพราะต้องเช็ดขี้เยี่ยวลูก เมื่อเปิบข้าวด้วยมือก็กินขี้ที่ติดมา กว่าลูกจะโตก็มากเท่ากับกะลา
312		กั่ว (ว.) กว่า
313		กากเข่า (น.) เมล็ดข้าวเปลือกที่ปนอยู่ในข้าวสาร
314		กากน่าม (ก.) จับปลา หลังจากเจ้าของบ่อหรือหนองจับแล้ว เรียกว่า จั๊บกากน่าม
315		กากหมู หนังหมูมีมันติดทอดให้กรอบ
316		กางเก๋งลิง (น.) กางเกงชั้นใน
317		กาด (ก.) หั่นผลไม้หรือผักเป็นชิ้นบาง ๆ
318		ก้านเขียว ๆ ยาว ๆ ผ่าขาวคาดพุง (ปริศนาคำทาย) ผักกระเฉด
319		กาฟั่กไข่ การเล่นอย่างหนึ่ง ให้คนหนึ่งหมอบเป็นกากกไข่ ซึ่งทำด้วยผ้ามัดกลม ๆ หรือลูกบอล คนที่เหลือจะคอยแย่งไข่ ถ้าแย่งได้กาก็จะถูกทำโทษตามแต่จะตกลง เช่น ตีก้น ถ้าคนแย่งถูกกาเอามือปัดถูกหรือเตะ หรือถีบคน ๆ นั้นจะต้องมาเป็นกาแทน
320		ก้าม (ก.) แห้งหมาด ๆ เช่น ดินเปียกกำลังจะแห้ง เรียกว่า ดินก้าม