ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

261		ก้ะลัง (น.) ลังหรือกล่องสี่เหลี่ยมสำหรับใส่ของ
262		ก้ะลิกก้ะเหลิม (ว.) ทำท่าก้อร่อก้อติก
263		ก้ะลึนก้ะลอก ก.ลักษณะที่ภาพจิตรกรรมฝาผนังชำรุดหรือลักษณะที่สีลอกจนเห็นเนื้อไม้ทำให้สีกะดำกะด่าง บางทีพูดว่ามันลอกมันลืน ว. กว่าจะสำเร็จได้นั้น ยากมาก
264		ก้ะลึน (ก.) สยิวกายด้วยความรังเกียจ
265		กะเลาะกะและ ฝนตกปรอย ๆ
266		ก้ะโลง (น.) โลงศพ หีบไม้ฉำฉาขนาดใหญ่
267		ก้ะโล่ (น.) ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่คล้ายกระด้ง ใช้สำหรับใส่ของหรือวางถ้วยอาหารแทนถาด มีขนาดเล็กกว่ากระด้งและใช้ฝัดข้าวไม่ได้
268		ก๊ะว่า คิดว่า
269		กะเว่ากะแหว่ง เว้า ๆ แหว่ง ๆ
270		ก้ะเวิวก้ะวาว (ว.) อาการยกมือไขว่ขว้าเมื่อตกใจ
271		ก้ะสวย (น.) เครื่องมือทอผ้า ใช้ใส่ด้ายหรือไหมสำหรับเป็นเส้นพุ่ง
272		กะสัง ต้นมะสัง (มีหนาม ใบคล้ายใบมะขวิด)
273		กะสิว สิว
274		กะสุ่ย ใช้เท้าทอยสิ่งของให้เรียด หรือเรี่ยพื้น ท่าหนึ่งของการเล่นสะบ้า กะฉุ่ย ก็พูด
275		กะสูด สูด หายใจเข้าโดยแรง
276		ก้ะโสบ ก. อาการที่หมูกินอาหาร ว. ภาชนะสำหรับใส่น้ำตาลปึกทำจากกาบกล้วยแห้งลักษณะคล้ายชะลอม
277		กะหมวด ขมวด
278		กะหม่าบ้าบิ๋น (สำนวน) ตกใจมาก ขวัญหนีดีฝ่อหรืองันงกตกประหม่า เช่น เห็นไฟไหม่เลยกะหม่าบ้าบิ๋น
279		กะหม่า ประหม่า กะหม่าบ้าบิ่น ก็พูด
280		กะหยำกะแยะ (ก.) เปียกแฉะ หรือเหลวเละ เช่น ฝนตกพรำ ๆ ทั้งวัน ทำให้กะหยำกะแยะ หรือหน้าสังขยาที่เหลวเละ ก็เรียกว่ามันกะหยำกะแยะ