ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

61		ตะกุ๋ย มือโกยดิน หรือสุนัขใช้ขาหน้าโกยดิน เช่น หมามันตะกุ๋ยดิน
62		ตะเก้ตะกัง เก้ ๆ กัง ๆ ขวาง ๆ รี ๆ
63		ตะเก้าะ ดูคำว่า เก้าะ
64		ตะแก กรรไกร ตะไกร
65		ตะแกร๋ง (น.) เครื่องมือชนิดหนึ่งสานด้วยไม้ไผ่ ใช้ในการจับปลาคู่กับสวิง
66		ตะโกก สันหลังปลา โขดงหลังปลา
67		ตะโก๋ซะ (น.) ผลตะโกที่แก่จัด แต่ยังไม่สุกนำมาลวกน้ำร้อน แล้วนำไปคลุกขี้เถ้าทิ้งไว้ ๑๕ วัน เมื่อจะรับประทานนำไปล้างน้ำจะได้ตะโกที่ไม่ฝาด ไม่มียาง มีรสหวานเล็กน้อยและเนื้อร่วนซุย
68		ตะไกร๋ขะหนีบหมาก (น.) กรรไกรหนีบหมาก
69		ตะของ เจ้าของ
70		ตะขู่ตะคอก พูดขู่เสียงดัง ตะคอก
71		ตะเข่ใหญ่กั่ววัง (สำนวน) เคยได้ดีมีฐานะเมื่อตกต่ำก็วางตนอย่างคนธรรมดาได้ยาก เปรียบได้กับสำนวน จระเข้ใหญ่คับคลอง
72		ตะเข่ จระเข้
73		ตะครอง (น.) ชื่อต้นไม้ เป็นพุ่มมีหนามแหลม บางทีพูดเป็นตะคอง เช่น ลำตะคอง
74		ตะครุ๊บก๊บ (สำนวน) เป็นคำพูดปลอบใจ เมื่อเด็กหกล้มคว่ำลงกับพื้น
75		ตะครุ่บตะคราน (ว.) หกล้ม ล้มลุกคลุกคลาน
76		ตะคอง (น.) ชื่อลำน้ำที่ไหลผ่านเมืองนครราชสีมา เดิมเรียก ลำตะครอง
77		ตะคั่ว คว้า ยื่นมือไปจับหรือฉวยมาโดยเร็ว
78		ตะคุ่ (น.) ไม้ตระกูลอ้อแขม ขึ้นตามคันนาหรือป่า นำมาทำฝายุ้งข้าว
79		ตะไคร่ (น.) ต้นตะไคร้
80		ตะงอย เนินดินเล็ก ๆ ตลิ่งที่ยื่นล้ำเข้าไปในแม่น้ำลำคลอง