101 |
|
ตะเป๊ะตะป๊ะ (ว.)
- เดินไม่ตรง เดินไม่แข็งแรง
|
102 |
|
ตะพาน
- สะพาน
|
103 |
|
ตะพานเรือก
- สะพานที่ใช้ไม้ปูในทางขวาง
|
104 |
|
ตะพาย
- สะพาย กะพาย ก็พูด
|
105 |
|
ตะพึ่ดตะพือ (ว.)
- เรื่อยไปไม่หยุดหย่อน บางครั้งใช้ตะพึ่ด
|
106 |
|
ตะโพก (น.)
- สะโพก
|
107 |
|
ตะใภ่
- สะใภ้
|
108 |
|
ตะมอย
- ฝีหัวเดือน หมิ่นเหม่ เกือบชิดขอบ
|
109 |
|
ตะมิด
- สูงสุดยอด
|
110 |
|
ตะมิดตะม่อย (ว.)
- ทำท่าทางเอียงอาย
|
111 |
|
ตะโมน
- เนิน มูลดินที่สูง
|
112 |
|
ตะระตะรุน (ว.)
- รีบร้อน ลุกลี้ลุกลน
|
113 |
|
ตะล้บป๊บโป่
- ทำอย่างกุลีกุจอ ทำโดยเร่งรีบ
|
114 |
|
ตะลอแต๋ (ว.)
- คนเจ้าชู้ บางทีใช้ว่ากะลอแต๋
|
115 |
|
ตะละป๋า
- เกินเวลา เวลาล่วงเลยมา เช่น เพลตะละป๋า
|
116 |
|
ต๊ะล่ะวี
- พัดขนาดใหญ่สานด้วยไม้ไผ่ใช้พัดหรือวีให้เศษผงหรือสิ่งไม่ต้องการออกจากกองข้าวเปลือก
|
117 |
|
ตะลึ้ดตึ๊ดตื๋อ
- มืดมาก มืดมิด
|
118 |
|
ตะลุก (น.)
- หลุมเล็ก ๆ เช่น มองไม่เห็นทางเลยเดินไปต๊กตะลุก
|
119 |
|
ตะลุดกุ๊ด
- สั้นจู๋
|
120 |
|
ตะแลงแกง
- ที่คุมขังนักโทษ ติดคุก ถูกจำคุก
|