ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

1841		บัณระส๊ะ บัณรสี (บันนะระสี) วัน ๑๕ ค่ำ
1842		บั๊ดได๋ (สัน.) ที่ไหนได้ เช่น เสียงกรอกแกรกว่าแต่ขโมยขึ่นบ้าน ส่องไปดูบั๊ดได๋เป็นแมวไปซะนี่
1843		บั๊ดนี่ (สัน.) แต่แล้ว เช่น ทีแรกว่าจิให่ (จะให้) บั๊ดนี่มากลั๊บ (กลับ) คำ
1844		บั๊ด (สัน.) ครั้น เมื่อ เช่น บั๊ดมีเงินเลยจ่องหอง (บางทีออกเสียงเป็น พัด)
1845		บัวก็ส๊ดปลาก็ได้น่ำก็ใสไม่ขุ่น (สำนวน) ถนอมน้ำใจไม่ให้ขุ่นเคืองกัน มิให้กระทบกระเทือนใจกันเปรียบกับสำนวนบัวไม่ช้ำน้ำไม่ขุ่น
1846		บัวลาย ชื่อกิ่งอำเภอหนึ่งในจังหวัดนครราชสีมา ตั้งอยู่ที่บ้านหนองบัวลาย ซึ่งมีหนองน้ำที่มีบัวมากมาย คำว่า บัวมากมาย คนท้องถิ่นจะพูดว่า บัวหลาย ต่อมาเพี้ยนเสียงเป็น บัวลาย เมื่อตั้งเป็นตำบลได้ตัดคำว่า หนอง ออกเหลือเพียง บัวลาย
1847		บัวใหญ่ ชื่ออำเภอหนึ่งในจังหวัดนครราชสีมา เดิมชื่ออำเภอด่านนอก ต่อมาย้ายที่ว่าการมาอยู่ที่บ้านบัว มีสระบัวขนาดใหญ่ จึงเปลี่ยนชื่อเป็นบัวใหญ่
1848		บางหรึม บางมาก
1849		บ้าชั่ก ไอ้บ้า บ้าหมู (คำด่า) บ้าใหญ่ ก็พูด
1850		บาทหย่อม ไม่ถึงบาท ไม่เต็มบาท
1851		บ้านเก่า ตาย มักพูดว่ากลั๊บบ้านเก่า ไปบ้านเก่า
1852		บ๋านจะวัก (ก.) งูแผ่แม่เบี้ย
1853		บ้านเหลืองเมืองร่อน (สำนวน) บ้านเมืองอยู่ในสภาวะเดือดร้อน เสมือนบ้านเมืองลุกเป็นไฟ
1854		บ้านเหลื่อม ชื่ออำเภอหนึ่งในจังหวัดนครราชสีมา เดิมชื่อบ้านมะเหลื่อม เพราะมีต้นมะเหลื่อมอายุกว่า ๑๐๐ ปี ปัจจุบันตายแล้ว ต่อมาคำว่า มะ หายไป เหลือเพียงบ้านเหลื่อม
1855		บ้านเอ๋ง บ้านเรา
1856		บ้านเอง บ้านเรา บางทีก็ออกเสียงเป็น บ้างเอ๋ง
1857		บ้าไม่แจกใคร (สำนวน) บ้าอยู่คนเดียว บ้าที่ไม่มีใครเหมือน
1858		บาย ลูกคลำ จับ
1859		บ่าววิ่งหาพระยาวิ่งรั่บ (สำนวน) ให้เป็นเจ้าคนนายคนมียศฐาบรรดาศักดิ์
1860		บ้าหมู ทำแผลง ๆ แตกต่างไปจากปรกติ คนไม่เต็มบาท