ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

101		กะจี้ ต้นแสลงใจ
102		กะเจอกะจา เอะอะ โวยวาย พูดให้คนอื่นได้ยิน เด็กอยู่ในวัยกำลังหัดพูด
103		กะเจ่าะเม่าะแม่ะ ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
104		กะเจ้าะ (ว.) เบียด กระแซะ
105		กะเจิ้บ (ก.) เหยียบย่ำ เช่น ฝนตกน้ำขังอย่าไปกะเจิ้บ น้ำคันจะกินตีน
106		กะเจี้ยว (น.) อวัยวะเพศของเด็กชายเล็ก ๆ
107		กะเจี๋ยว (น.) ผักกะเจียวเป็นพืชผักชนิดหนึ่ง กลิ่นหอมฉุนดอกโผล่จากพื้นดินชอบขึ้นบริเวณป่าโคกในฤดูฝน
108		กะแจ้ะ (ก.) จิ้มแบบเบา ๆ
109		กะฉวย ฉวย คว้า
110		กะฉุ่ย (ก.) ใช้เท้าทอยสิ่งของให้เรียด หรือเรี่ยพื้น ท่าหนึ่งของการเล่นสะบ้า คำนี้บางทีก็พูดว่า กะสุ่ย
111		กะชอก (ก.) จับเขย่าแรง ๆ
112		กะชอน (น.) เครื่องจักสานใช้สำหรับตักเส้นขนมจีน
113		กะชาก (ก.) ดึง เช่น อย่ากะชากเดี๋ยวผ่า (ผ้า) จะขาด
114		กะชุ่น (น. ) ทุ่น วัตถุเบาผูกสายเบ็ดให้ลอยน้ำ
115		กะเชอ (น.) ภาชนะใส่ของ สานด้วยไม้ไผ่
116		กะเชอหู (น.) กระเชอมีหูสำหรับร้อยเชือกหาบสิ่งของ ดูคำว่ากะเพ่าะ ประกอบ
117		กะซวย กรวย
118		กะซอก ซอก ช่องแคบ ๆ
119		กะซาก (น.) มันชนิดหนึ่ง หัวใต้ดินขนาดใหญ่ เนื้อหยาบ
120		กะซึ่บ (ก.) กระซิบ