ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

181		กะเตี่ยว น. เตี่ยว ใบมะพร้าวสำหรับคาดทับขนมห่อหรือขนมใส่ไส้ ก. ดึงผ้านุ่งขึ้นมาเหน็บเอวให้ชายผ้าสูงขึ้นเพื่อความคล่องตัว ทะมัดทะแมง
182		กะเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยว
183		กะแตง ตะแกรง
184		กะแตแช่น (น.) สเตชั่น คำว่าสถานีบัญญัติขึ้นสมัยรัชกาลที่ ๖
185		กะแต้ะ (ก.) บดให้ละเอียดด้วยช้อน มักใช้กับข้าวสุก หรือกล้วยสุก
186		กะแต๊ะ (น.) ไม้ไผ่สานห่าง ๆ สำหรับย่างปลาโดยมีสองแผ่นประกบกัน
187		กะโตกกะตาก เอะอะ โวยวาย ส่งเสียงให้คนอื่นรู้
188		กะไต๋ (น.) ตะไกร กรรไกร
189		กะถั๊ด อาการที่ใช้ก้นกระเถิบ
190		กะถุ่ง กระพุ้ง ส่วนในที่ป่องหรือนูนออก กะโผ่ง ก็พูด
191		กะเถ็วเว็ว ไม่เต็มบาท คนวิกลจริต
192		กะโถก (ก.) ดึงชายผ้านุ่งที่เอวให้มีเนื้อที่มาก ๆ เพื่อใส่ของในนั้น แล้วเอาชายเหน็บที่เอว
193		กะโถ่ง (ว.) ไม่เรียบร้อย
194		กะท่กร่ก (น.) ต้นกะทกรก
195		กะท่ก (ก.) กระตุก หรือกระทบ เช่น ดึงฟืมมากะท่กเวลาทอหูก หรือ กะท่กควายวัวเวลาไถนา
196		กะทงเหง (น.) กระทุงเหว เป็นชื่อปลาชนิดหนึ่งตัวยาว ปากแหลมยาว
197		กะทอ (น.) ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่ กรุด้วยใบพลวงสำหรับใส่เกลือหรือใส่ยาเส้น
198		กะท่อมห่อมสะหนำ (สำนวน) กระท่อมที่พักอาศัย เช่น ได้กันแล้วก็พากันไปย่ก (ยก) กะท่อมห่อมสะหนำอยู่ไป
199		กะท่ะร่ะราย (ว.) ใจกว้าง เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ในลักษณะที่เห็นใครก็ช่วยหมด หรือลักษณะอีลุ่ยฉุยแฉก
200		กะท่ะ (น.) กระทะ