1361 |
 |
ต่อยวั่ดวา
- ชกต่อยอย่างสุดแขนตรงไป และสลับแขนซ้ายขวา
|
1362 |
 |
ต้อย
- เขี่ย ใช้ไม้หรือสิ่งอื่น ๆ เพื่อให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเคลื่อนที่ไป
|
1363 |
 |
ต่อสะหยาบ (ก.)
- ต่อชายคาบ้านหรือยุ้งข้าวเป็นเพิงเพื่อเป็นที่อยู่อาศัยหรือเก็บของ
|
1364 |
 |
ตอแหล
- โป้ปด มดเท็จ กล่าวคำที่ไม่จริง โกหก
|
1365 |
 |
ต้อ
- ตัวต่อ
|
1366 |
 |
ตะกร๋อง (น.)
- ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่สำหรับกรองน้ำปลาร้า เรียกตะกร๋องปร้า
|
1367 |
 |
ตะกาวตะเกว
- ตะกุยตะกาย ตะเกียกตะกาย ปีนป่าย
|
1368 |
 |
ตะกิ๊ด
- สะกิด
|
1369 |
 |
ตะกึ๊ด
- อาการเดินจิกปลายนิ้วเท้า
|
1370 |
 |
ตะกุ๊ด
- บริเวณที่ลึกของลำห้วย วังน้ำ ห้วงน้ำลึก กุ๊ด ก็พูด
|
1371 |
 |
ตะกุ๋ย
- มือโกยดิน หรือสุนัขใช้ขาหน้าโกยดิน เช่น หมามันตะกุ๋ยดิน
|
1372 |
 |
ตะเก้ตะกัง
- เก้ ๆ กัง ๆ ขวาง ๆ รี ๆ
|
1373 |
 |
ตะเก้าะ
- ดูคำว่า เก้าะ
|
1374 |
 |
ตะแก
- กรรไกร ตะไกร
|
1375 |
 |
ตะแกร๋ง (น.)
- เครื่องมือชนิดหนึ่งสานด้วยไม้ไผ่ ใช้ในการจับปลาคู่กับสวิง
|
1376 |
 |
ตะโกก
- สันหลังปลา โขดงหลังปลา
|
1377 |
 |
ตะโก๋ซะ (น.)
- ผลตะโกที่แก่จัด แต่ยังไม่สุกนำมาลวกน้ำร้อน แล้วนำไปคลุกขี้เถ้าทิ้งไว้ ๑๕ วัน เมื่อจะรับประทานนำไปล้างน้ำจะได้ตะโกที่ไม่ฝาด ไม่มียาง มีรสหวานเล็กน้อยและเนื้อร่วนซุย
|
1378 |
 |
ตะไกร๋ขะหนีบหมาก (น.)
- กรรไกรหนีบหมาก
|
1379 |
 |
ตะของ
- เจ้าของ
|
1380 |
 |
ตะขู่ตะคอก
- พูดขู่เสียงดัง ตะคอก
|