ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

181		เข่ามุ่น (น.) ข้าวสารที่เมล็ดหักมากเป็นข้าวหัก ข้าวป่น
182		เข่าโมย ขโมย
183		เข่าย่กสง (ว.) อุ้มชู
184		เข่าเย็น ข้าวสุกหรือข้าวสวยที่เหลือ ข้าวสุกเก่า
185		เข่ารวงกูด (น.) ข้าวที่รวงหงิกงอ ไม่เจริญ ไม่มีเมล็ด
186		เข่าร่อนแกงร่อน (สำนวน) ทำการใดเมื่อเวลาจวนตัวต้องทำอย่างรีบร้อน
187		เข่าเรียงเม็ด (ว.) หลังจากรับประทานอาหารแล้วต้องพัก เช่น กิ๋นเข่าอิ่มใหม่ ๆ ยุดให่เข่าเรียงเม็ดก่อนยังค่อยทำงาน (กินข้าวอิ่มใหม่ ๆ หยุดพักก่อนจึงค่อยทำงาน)
188		เข่าเรี่ย (น.) รวงข้าวที่ตกอยู่หลังการเก็บเกี่ยว ต่อมางอกขึ้นห่าง ๆ กัน
189		เข่าศิล (ก.) รักษาศีลในวันอุโบสถศีล มักเข่าศิลในช่วงเข้าพรรษา
190		เข่าสัง (น.) ข้าวสารที่เมล็ดสวยไม่มีหักป่น
191		เข่าสูน (ก.) เข้าสิงร่าง หรือมาเข้าทรง
192		เข่าหัวหม่อ (น.) ข้าวปากหม้อ
193		เขาหา (ก.) การวาน การขอแรง เช่น เขาหาไปเกี่ยวเข่า หมายถึง การวานไปเกี่ยวข้าว เขาหาไปย่กบ้าน หมายถึง การขอแรงไปช่วยสร้างบ้าน
194		เข่าเหนียวหัวหงอก ขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยข้าวเหนียวดำใส่ถั่วดำ โรยหน้าด้วยมะพร้าวขูด
195		เข่าเหม่าเป็นขี่หมา (น.) ข้าวเม่าที่ตำด้วยสากอุบหรือสากเหมิ่ง ซึ่งทั้งเปลือกทั้งเมล็ดข้าวติดกันเป็นก้อน สาเหตุเพราะคั่วเมล็ดข้าวเปลือกไม่ได้ที่ เรียกว่าคั่วอ่อนไป ถ้าคั่วแก่ไปข้าวเม่าจะแหลกไม่เป็นเมล็ดข้าวเม่า เรียกว่า เข่าเหม่ามุ่น รวงข้าวที่จะนำมาตำข้าวเม่าพอดีคือสุกเหลืองที่ปลายรวง ส่วนโคนรวงยังเขียวอยู่ ถ้าเก็บอ่อนกว่านี้เวลาตำจะเป็นข้าวเม่าขี้หมาคือติดกันเป็นก้อน
196		เข่าเหม่าโปร ข้าวเม่าที่เป็นข้าวจ้าว
197		เข่าเหม่าสาด (น.) กระยาสารท
198		เข่าเหม่าอ่อน (น.) ข้าวเม่าที่เป็นข้าวเหนียว
199		เข่าเหย็น (น.) อาหารมื้อกลางวัน เพราะหุงไว้ตั้งแต่ตอนเช้า จึงเย็นเมื่อกินกลางวัน
200		เข่า ข้าว