ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

101		ขี่กะโลก น้ำครำ น้ำโสโครก โคลน ดินเปียกเหลว ขี่ล่ะโลก ก็พูด
102		ขี่กะเหลด (น.) เสลด
103		ขี่กำปื้ด กำพืด ดูคำว่า กำปื้ด ประกอบ
104		ขี่กุ่ง ขี่หลัง
105		ขี่เกีย คราบหมักหมมขึ้นขาวคล้ายขี้เกลือในอวัยวะเพศชาย
106		ขี่ขะหนึม ขี้สนิม ขี้ไคล
107		ขี่ครอกเดินถะลา (สำนวน) คนต่ำต้อยได้ดี มีฐานะหรือยศฐาบรรดาศักดิ์แล้วอวดตน
108		ขี่คร่านกระดานใส (สำนวน) นอนเกียจคร้าน ขี้เกียจสันหลังยาว
109		ขี่งก งก
110		ขี่แง ขี้แย ร้องไห้บ่อย ๆ
111		ขีดหยา (ก.) ฉีดยา
112		ขี่เดียด รังเกียจ ขยะแขยง
113		ขี่ตะขาง ขาง ไข่แมลงวัน
114		ขี่ตะป๊ด พูดโกหก
115		ขี่ตี๋น (น.) ฝุ่นผงที่พื้นเรือน บางทีใช้ในความหมายดูถูก เช่น ขี่ตี๋นกูนั่นหน่า (แค่นี้ไม่มีความหมายสำหรับฉัน)
116		ขี่ตู่กลางนา การเล่นอย่างหนึ่ง เดิมเล่นกันกลางทุ่งนาใกล้บ้าน ผู้เล่นนั่งล้อมเป็นวง ให้คนหนึ่งเป็น ขี่ตู่ หมอบเอามือหรือผ้าปิดตาอยู่กลางวง คนนั่งคนหนึ่งจะทุบหลังแต่ เบา ๆ แล้วขี้ตู่ลุกขึ้นหาคนทุบ ถ้าชี้ตัวถูกคน ๆ นั้นจะเป็นขี้ตู่แทน ถ้าชี้ผิดก็เล่นต่อไป แต่เดิมไม่ปรากฏว่าร้องเพลงประกอบในขณะเล่น ภายหลังมีการร้องว่า ขี่ตู่กลางนา ขี่ตาตุ๊กแก ขี่มูกคนแก่ อรแร้อรชร ชรติ้งชร ติ้งชร ติ้งชร
117		ขี่ตู่ ตู่ กล่าวอ้างหรือทึกทักเอาของผู้อื่นเป็นของตัว
118		ขี่แตกขี่แตน ขี้แตกไหลพุ่งกระจัดกระจาย
119		ขี่แต้ ก้อนดินที่เกิดจากการแตกระแหงในทุ่งนา
120		ขี่ไต้ ไต้ เชื้อเพลิงสำหรับจุดไฟ