ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

161		เข่ากันคึ่บ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
162		เข่าขี่หมา ดูคำว่า เข่าเหม่าเป็นขี่หมา
163		เข่าแข็ง ข้าวสวย ข้าวเจ้า
164		เข่าครัวเอามีดตั๊ดหัวน่ำตาร่วงเพ้าะ (ปริศนาคำทาย) หัวหอม
165		เข่าค่ำ (ว.) เวลาค่ำ หรือเวลาหัวค่ำ หรือเวลาอาหารเย็น
166		เข่าซ่อมมือ ข้าวสารที่ตำด้วยครก
167		เข่าดัง ข้าวตัง ข้าวสุกที่ติดเป็นแผ่นเกรียมอยู่ก้นหม้อหรือก้นกะทะ
168		เข่าต้ม (น.) ข้าวต้มมัด
169		เข่าตอก (น.) ข้าวตอก นำข้าวเปลือกไปคั่วจะแตกออกเป็นดอกสีขาว
170		เข่าเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยว
171		เข่าน่ำช่ำปลา (สำนวน) ข้าวปลาอุดมสมบูรณ์ ทำนองเดียวกับในน้ำมีปลาในนามีข้าว หรือข้าวเหลือเกลืออิ่ม
172		เข่าเบือ ข้าวสารคั่วตำให้ป่นใช้ประกอบอาหาร เช่น ลาบ
173		เข่าปั๊ดลาน ข้าวเปลือกที่หลงเหลือหลังจากการตีข้าว หรือนวดข้าว ต้องเก็บโดยกวาดเอามาฝัดแยกดินออก
174		เข่าปาด ขนมเปียกปูน
175		เข่าป่า ข้าวที่นำไปกินระหว่างพักในป่า ข้าวที่นำไปเรียกว่า เข่าผอก ดูคำว่า เข่าผอก ประกอบ
176		เข่าเปียก ข้าวต้ม (ข้าวที่ต้มใส่น้ำให้สุก)
177		เข่าโป่ง ข้าวเกรียบว่าว
178		เข่าผอก ข้าวที่ห่อด้วยใบตอง หรือใส่กระบอกเพื่อนำไปกินระหว่างทาง ดูคำว่า เข่าป่า ประกอบ
179		เข่าฝั๊ก (สำนวน) ลืมวิชาที่เรียนมา เข้าหม้อ
180		เข่าแพ้ะ อาหารชนิดหนึ่ง มีลักษณะเป็นข้าวต้มปรุงด้วยฟักทอง ยอดฟักทอง บวบ แตงโมอ่อน หน่อไม้ ยอดตำลึง ใบโหระพา ข้าวโพดอ่อน เนื้อหมูหรือไก่ น้ำกะทิ (บางแห่งไม่ใส่) เป็นต้น