201 |
 |
กะท่ะ (น.)
- กระทะ
|
202 |
 |
กะทั่กกะเทิน
- ดูคำว่า กะเทิน
|
203 |
 |
กะทา (น.)
- นกกระทา
- ขี้เกลือสินเธาว์ที่ขึ้นขาวตามเนินดิน
|
204 |
 |
กะทาย (น.)
- กระจาดเล็ก ๆ พอกระเดียดไปได้
|
205 |
 |
กะทิ่กกะไท (ก.)
- ใช้กระด้งร่อนพลางกระตุกพลางเพื่อให้กากข้าวแยกออกจากข้าวสาร
|
206 |
 |
กะทิ่ก (ก.)
- ใช้กระด้งร่อนสะบัด หรือกระตุกให้กากแยกออกจากข้าวสาร
|
207 |
 |
กะทิง (น. )
- วัวกระทิง
|
208 |
 |
กะทิ่ยอบ
- ไมยราบ
|
209 |
 |
กะทุ่ก
- บรรทุก
|
210 |
 |
กะทู่รั่ว (น.)
- ไม้แก่นหล่อนนำมาปักเรียงเป็นรั้ว
|
211 |
 |
กะเท็อวเว็อว (ว.)
- ผู้หญิงที่รูปร่างไม่ได้สัดส่วน ช่วงตัวสั้นส่วนแขนขายาวเก้งก้าง
|
212 |
 |
กะเทิน (ว.)
- ลักษณะที่กระทำอย่างครึ่ง ๆ กลาง ๆ กลางคัน ก้ำกึ่ง สะเทิน เช่น กะเทินทำก็ทำให่ตลอด (ไหน ๆ ทำแล้ว ก็ทำให้ตลอด) กะทั่กกะเทิน สะเทิน ก็พูด
|
213 |
 |
กะแท่ะ
- ก. กัด เช่น กระรอกกะแท่ะไม่ (ไม้)
- น. ระแทะคล้ายเกวียนแต่เล็กกว่าใช้สำหรับนั่ง
|
214 |
 |
กะไท (ก.)
- ฝัดแยกเมล็ดข้าวเปลือกออกจากข้าวสารหลังจากฝัดเอาแกลบและรำออกแล้ว โดยยืนขึ้นจับกระด้งให้เอียงซ้ายหรือขวาพอประมาณในระดับเอว แล้วยักย้ายกระด้งไปซ้ายขวาสลับกัน ส่วนที่เป็นเมล็ดข้าวเปลือกจะมารวมอยู่ข้างหน้ากระด้ง บางครั้งเรียกกะทิ่กกะไท
|
215 |
 |
กะบวน
- แต่งตัวเท่ แต่งตัวทันสมัย
|
216 |
 |
กะบ๋วย (น.)
- กะลามะพร้าว มีด้ามจับ ใช้สำหรับตักน้ำ
|
217 |
 |
กะบ่อง
- แอ่งน้ำเล็ก ๆ
|
218 |
 |
กะบ๊ะใหญ่
- ดูคำว่า กะบ๊ะ
|
219 |
 |
กะบ๊ะ (น.)
- ชามทำด้วยโลหะเคลือบสำหรับใส่อาหาร ถ้าขนาดใหญ่เท่ากะละมัง เรียกว่า กะบ๊ะใหญ่
|
220 |
 |
กะบาน
- ภาชนะสานด้วยไม้ไผ่คล้ายกระด้งโตกว่าจานใช้ใส่ข้าวกินแทนจาน
|