221 |
 |
กะเบ่ง
- พอง ขยายตัว เบ่ง (พยายามขับ ดัน ส่ง เช่น อุจจาระ ปัสสาวะ เป็นต้น ให้ออกมา) ต่ะเบ่ง ก็พูด
|
222 |
 |
กะเบนเน้บ
- เอว เขมรเน้บ ก็เรียก
|
223 |
 |
กะเบ้ะกะบ้ะ (ก.)
- เบ้ปากร้องไห้ ร่ะเบ้ะร่ะบ้ะ ก็พูด
|
224 |
 |
กะเบ้า (น.)
- เบ้า เช่น กะเบ้าตา
|
225 |
 |
กะป่กล่ก
- ลืมตาโต
|
226 |
 |
กะป๊อกกะแป๊ก
- กระจุกกระจิก เล็ก ๆ น้อย ๆ
|
227 |
 |
กะปอง
- ภาชนะเก็บข้าวเปลือก สานด้วยไม้ไผ่ขนาดใหญ่กว่ากะป้อย
|
228 |
 |
กะปอม
- กิ้งก่า
|
229 |
 |
กะป้อย
- ภาชนะตวงข้าวเปลือก สานด้วยไม้ไผ่มีขนาดไม่ใหญ่นัก ใช้สำหรับตวงข้าวเมื่อนำสิ่งของไปแลกกับข้าวเปลือกเมื่อครั้งยังเป็นสังคมแลกเปลี่ยน
|
230 |
 |
กะปุ้ม
- ภาชนะใส่ยาเส้นสานด้วยไม้ไผ่โตกว่ากะป้อย
|
231 |
 |
กะแป๋ว
- ภาชนะตวงข้าวสารขนาดเล็กกว่ากะป้อย
|
232 |
 |
กะแป้ะ (ว.)
- นั่งก้นติดพื้น เช่น อย่านั่งกะแป้ะผ่านุ่งจะเปื้อน
|
233 |
 |
กะแป้
- หม้อน้ำคอยาวคล้ายคนโท ใช้ใส่เหล้า หรือน้ำ
|
234 |
 |
กะโปก (น.)
- อวัยวะเพศชาย หรือสัตว์ตัวผู้
|
235 |
 |
กะโปกทอก (น.)
- ลูกอัณฑะบวม หรือมีข้างเดียว
|
236 |
 |
กะโปเล (น.)
- กระทงทำด้วยกาบมะพร้าว กาบหมาก หรือกาบไม้ไผ่
|
237 |
 |
กะโป๋ (ก.)
- ตะปบ ตะครุบ ขยุ้ม บางทีใช้ ตะโป๋
|
238 |
 |
กะโผ่งแก้ม (น.)
- กระพุ้งแก้ม
|
239 |
 |
กะโผ่ง
- ดูคำว่า กะถุ่ง
|
240 |
 |
กะพวม
- ดูคำว่า กำพวม
|