241 |
 |
กะพอก
- ภาชนะตักหรือตวงของเหลว ทำด้วยกระบอกไม้ไผ่มีด้ามยาวสำหรับจับ
|
242 |
 |
กะพั่นไฟ
- อาการของโรคตะพั้น เด็กจะตัวแดง ชัก แข้งขาเหยียด
|
243 |
 |
กะพั่นลูกน่ก
- อาการของโรคตะพั้น เด็กจะตัวสั่นริก ๆ สั่นไปทั้งตัว
|
244 |
 |
กะพั่นหิน
- อาการของโรคตะพั้น เด็กจะตัวดำ ชักตัวแข็ง
|
245 |
 |
กะพั่น
- ตะพั้น โรคชนิดหนึ่งมักเกิดแก่เด็กอ่อนหรือเด็กเล็ก ๆ มีอาการชัก มือเท้ากำ ตัวเขียว เชื่อว่าเป็นบาดทะยัก กะพ่าน ก็เรียก
|
246 |
 |
กะพ่าน
- ดูคำว่า กะพั่น
|
247 |
 |
กะพาย
- สะพาย แขวนสิ่งของบนบ่า ตะพาย ก็พูด
|
248 |
 |
กะพืด
- ต่อสู้ สู้
|
249 |
 |
กะพือ (ก.)
- พัดให้แรง เร่งพัดให้เร็วเพื่อให้ไฟลุกโชน
- การข่มขืน
|
250 |
 |
กะพุ่ง (ก.)
- พุ่งไปอย่างแรง
|
251 |
 |
กะเพ่าะ
- กระเชอมี ๔ หู สำหรับร้อยเชือกหาบสิ่งของ กระเชอหู ก็เรียก
|
252 |
 |
กะฟี่
- ทอฟฟี่
|
253 |
 |
กะใภ่
- สะใภ้
|
254 |
 |
กะมั้บ (น.)
- ขมับ
|
255 |
 |
กะย็อกกะแย็ก (ก.)
- ไม่จริงจัง
|
256 |
 |
กะร็อกกะหร็อย (ว.)
- มีขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น หว่านเมล็ดพืชแล้วพืชงอกเล็กน้อย เรียกว่า งอกกะร็อกกะหร็อย หรือต้นข้าวที่เหลือจากฝนแล้งหรือน้ำท่วม
|
257 |
 |
ก้ะร่ะก้ะราย (ว.)
- มีประปราย เช่น เห็ดงอกก้ะร่ะก้ะราย
|
258 |
 |
ก้ะรุ่งก้ะริ่ง (ก.)
- รุ่งริ่ง เช่น กระโปรงตัวนี้ขาดกะรุ่งกะริ่ง
|
259 |
 |
ก้ะล่อน (น.)
- มะม่วงพันธุ์พื้นเมืองลูกเล็ก ตอนดิบเปรี้ยวมาก สุกแล้วหวานหอม ผู้สูงอายุชอบรับประทานกับข้าว
|
260 |
 |
ก้ะลอน (น.)
- กระติกใส่น้ำ มาจากแกลลอน
|