ฐานข้อมูลพจนานุกรมภาษาโคราช

หมวดอักษร:

321		ก้าม (ก.) แห้งหมาด ๆ เช่น ดินเปียกกำลังจะแห้ง เรียกว่า ดินก้าม
322		ก๋าลงสำนั่ก (สำนวน) เงียบเชียบหลังจากมีงานอึกทึกครึกโครม หรือหลังจากมีคนมาร่วมกันมาก ๆ
323		กาละเปา ซาลาเปา ขนมชนิดหนึ่งของจีน
324		กาละมัง กะละมัง ชามอ่างทำด้วยโลหะเคลือบ
325		กาละแม กะละแม ขนมเหนียวสีดำ
326		ก้ำกล๋าง (ว.) กึ่งกลาง
327		กำกั๊บ (น.) ปลาหมอช้างเหยียบ บางทีเรียกว่า กำปรั๊บ
328		ก๋ำขี่ไม่ทันควย (สำนวน) จับตัวคนทำผิดไม่ได้ทันท่วงที เช่น มัวแต่เซ่ออยู่เลยก๋ำขี่ไม่ทันควยนั่นเด่
329		กำด้น (น.) ท้ายทอย
330		กำดึ๋ง (ก.) คิดถึง ห่วง
331		กำปรั๊บ (น.) ปลาหมอช้างเหยียบ
332		กำปื้ด (น.) พื้นเพ ภูมิหลัง หรือ กำพืด มักใช้ว่า เขารู่ขี่กำปื้ดเมิ้ดแล่ว (เขารู้กำพืดหมดแล้ว)
333		กำเปือก (น.) ฟองน้ำที่ผิวหน้าขณะหม้อข้าวเดือด หรือฟองน้ำเจือของโสโครก หรืออาการน้ำลายแตกฟอง เช่น พูดจนปากเป็นกำเปือก
334		กำพวม (ว.) กำลัง เช่น อย่าเรียกหลายฉันกำพวมมา
335		กำรอ (ว.) ประคับประคอง ทนุถนอม เช่น กำรอพอปานไข่ในหิน
336		กำรึง (ก.) ทำให้เส้นสายในร่างกายตึงหรือเขม็งเกลียว
337		กำรึน (ก.) สยิวกาย เช่น พอเขาถูกตัวฉันก็กำรึนเจ่นตัวสั่น
338		กำสั๊บกำส่าย กระสับกระส่าย
339		ก่ำ อาการหน้าแดง หรือตึง ๆ เพราะดื่มเหล้า บางทีออกเสียงเป็น กร่ำ
340		ก๋ำ ก. การงดเว้นกินอาหารหรือการปฏิบัติ เช่น หญิงแม่ลูกอ่อนต้องก๋ำของกิน คือ งดกินอาหารผิดสำแดง เช่น ชะอม ปลาชะโด ปลาช่อนคางลาย เป็นต้น ผู้เรียนคาถาอาคมต้องก๋ำ เช่น ไม่เดินลอดราวตากผ้า ไม่ให้หญิงเหยียบที่นอน เป็นต้น น. กรรม คือ การกระทำ มีคำร้องเล่นว่า ก๋ำๆๆ ได้ก๊ะอีด๋ำพอปานได้ก๊ะผี ไหนจิซั่กผ่านุ่ง ไหนจิกุ่งไปขี่ (กรรมๆๆ ได้กะอีดำเหมือนได้กับผี ไหนจะซักผ้านุ่ง ไหนจะกุ่งไปขี้)